Daarvoor zijn meerdere redenen aan te wijzen. De Tour de France, dat staat voor het ultieme vakantiegevoel; tijdens de in juli verreden La Grande Boucle zit heel wielerminnend Nederland massaal voor de buis of  nog beter: reist af naar Frankrijk om daar onze helden aan te moedigen, bij voorkeur op Alpe d’Huez, onze eigen ‘Hollandse berg’.  De Giro daarentegen wordt in mei verreden wanneer de meeste mensen gewoon moeten werken en spreekt alleen al daarom veel minder tot de verbeelding.

Een andere niet te onderschatten verklaring waarom de Giro in de schaduw staat van de Tour, is het wielercommentaar bij de Ronde van Italië.  Daarvoor ben je tegenwoordig namelijk veroordeeld tot Eurosport. Nog altijd beter dan niks, maar bij het kijken naar deze op en top commerciële zender wordt de heimwee naar échte wielerreporters als Mart Smeets en Michel Wuyts met de dag groter.

Begrijp me niet verkeerd: de commentatoren op Eurosport doen ongetwijfeld hun uiterste best. Maar als je een goede profwielrenner was die ook nog redelijk vlot gebekt is (ik heb het in dit geval over Karsten Kroon), dan wil dat nog lang niet zeggen dat je dan automatisch een geboren wielercommentator bent. Hoeveel ze inhoudelijk ook van het wielrennen en de wielrenners af weten, Karsten Kroon en co slagen er maar niet in om gevoel en sfeer in de huiskamer te brengen. Iets dat iemand als Mart Smeets bijvoorbeeld wel tot in de puntjes beheerste.

Het voorbeeld van Eurosport bewijst eens te meer dat wielercommentator zijn een echt vak is. Net zoals een goede tekst schrijven dat is. Wat voor het becommentariëren van een wielerkoers geldt, geldt in feite ook voor het schrijven van een tekst. Want een tekst − in welke vorm dan ook − die niet vakkundig en zonder bezieling is geschreven, komt niet over bij de doelgroep en komt als het ware ‘de huiskamer niet binnen’. De hint moge duidelijk zijn: als u een tekst wil die wél binnenkomt bij uw doelgroep en beklijft, schakel dan een ervaren tekstschrijver in. Ondergetekende is er zo eentje!