CD-REK

Noem het ouderwets, maar de meeste van mijn favoriete muziek vind je niet op mijn computer, maar in het cd-rek. Downloadbare MP3-bestanden als brenger van muzikaal genot zijn leuk en aardig, maar missen in mijn ogen toch de charme van tastbare cd-doosjes en zeker die van vroegere vinylplaten. Mijn cd-collectie, keurig gerangschikt of alfabet, wordt vooral gekenmerkt door wat je zou kunnen noemen ‘muziek die iedereen leuk vindt’, waaronder nogal wat guilty pleasures en ‘Greatest of’-albums.


Je hoeft bepaald geen popprofessor te zijn om te raden welke artiesten in mijn cd-rek onder de diverse letters van het alfabet de boventoon voeren. De muzikale tijdreis die je maakt als je je ogen over mijn verzameling laat glijden, biedt weinig verrassends. Van Abba en A-ha tot The Beatles en Herman Brood. Van Coldplay en Phil Collins tot Sting en Supertramp. Van Duran Duran en Doe maar tot Genesis en het Goede Doel. Van The Police en de Pet Shop Boys tot The Simple Minds en Supertramp. Van Madonna en Modern Talking tot Billy Joel en Elton John. Van Tears for Fears en Toontje Lager tot Wham! en Robbie Williams. Je zou kunnen stellen dat mijn muzieksmaak dicht aanleunt tegen die van ‘de gewone man’, al weet ik niet of dat nou wel of geen compliment is.


Van dat ‘keurig gerangschikt op alfabet’ moet je je overigens niet al te veel voorstellen. Weliswaar probeer ik eens in de zoveel tijd de digitale schijfjes te ordenen, maar binnen de kortste keren is het toch weer één grote janboel in mijn cd-rek. Dat komt vooral doordat ik de gewoonte heb om bij tijd en wijle een willekeurig stapeltje cd’s uit het CD-rek te nemen om die in mijn auto te leggen. Want vooral bij wat langere autoritten luister ik graag naar mijn favoriete cd’s. Nadat ik die heb grijsgedraaid, leg ik de cd’tjes weer keurig terug op hun juiste plek in het cd-rek. Althans, dat is eigenlijk de bedoeling. In de praktijk komt daar echter weinig van terecht en plof ik het stapeltje cd’s uit de auto gedachteloos bovenop het cd-rek, waar ze vervolgens meestal maandenlang onaangeroerd blijven liggen. Met als resultaat dat wanneer ik eens op zoek ben naar een bepaald cd’tje, daar meestal een eeuwigheid mee zoet ben.


Een andere grote ergernis is dat wanneer het begeerde cd-doosje eindelijk is gevonden, de inhoud soms ontbreekt. Ja, waar zou dat vermaledijde cd’tje zijn gebleven? Eerst maar eens zoeken in de cd-speler in de huiskamer, of anders in de auto. Helaas, nergens te bespeuren. Totdat je ontdekt dat je het schijfje domweg in het verkeerde doosje hebt opgeborgen. Maar daar kom je meestal bij toeval pas na een jaartje of zo achter. Kylie Minogue die zich stiekem had verstopt in het doosje van Queen.

Commentaren: 0