Vóórdat ik Marion – mijn huidige vriendin met wie ik nu alweer ruim twee jaar samenwoon – leerde kennen, struinde ik namelijk nogal veelvuldig over diverse datingsites (hoewel Tinder van na mijn tijd is; gelukkig is die ellende mij bespaard gebleven). Af en toe leverde al dat digitale geflirt ook een daadwerkelijke ontmoeting met het ‘object van mijn begeerte’ op. Tussen mijn veertigste en vijftigste heb ik enkele tientallen dates gehad. Er zat weleens een leuke vrouw tussen, maar van wederzijdse aantrekkingskracht was – zover ik mij kan herinneren – eigenlijk nooit sprake. Dat schoot dus niet echt op. Op het laatst had ik het ook wel een beetje gezien en werd ik een beetje ‘date-moe’. Dat komt ook doordat zo’n date toch een beetje een gekunsteld iets is; het is een soort sollicitatiegesprek om er achter te komen of je elkaar al dan niet ziet zitten. En dat terwijl je meestal al na luttele seconden weet of diegene wel of niet bij je past. Het is mij dan ook al meer dan eens overkomen dat ik veroordeeld was om een hele avond met iemand te kletsen bij wie ik het liefst al na vijf minuten gillend was weggerend.

Kijk, voor mij had dat hele daten maar één ding tot doel: de Liefde Van Je Leven vinden (natuurlijk zijn er ook veel mannen op datingsites die alleen maar uit zijn op seks, one night stands of soortgelijke puberale onzin, maar daarvoor ben ik nooit het type geweest). Wat ook zo heerlijk herkenbaar is aan First Dates, is de evaluatie aan het eind als de kandidaten wordt gevraagd of ze elkaar nog eens willen zien. Als ze elkaar niet helemaal of helemaal niet zien zitten (wat best vaak het geval is), zeggen ze er voor de beleefdheid bij dat ze toch een gezellige avond hebben gehad. Heel begrijpelijk – zeker met al die tv-camera’s erbij – maar in feite is dat een leugentje om bestwil. Want ieder weldenkend mens gaat op date – zeker als heel Nederland over je schouder meekijkt – met maar één gedachte in zijn of haar hoofd: om de Liefde Van Je Leven te vinden, en niet om zomaar een gezellige avond te hebben. Punt uit!

Bij First Dates is het mooi om te zien hoe de teleurstelling van de gezichten afdruipt op het moment dat de kandidaten beseffen dat de ware niet tegenover hen zit. Juist in dit stukje leedvermaak schuilt denk ik ook het succes van dit programma. En zoals bekend is leedvermaak het beste vermaak. Toegegeven, ik heb makkelijk praten, want ik heb De Liefde Van Mijn Leven inmiddels allang gevonden.